- Ojej, spóźnię się na lekcje. - Chwyciła worek z książkami i ruszyła szybko ku drzwiom. Obejrzała się jeszcze w progu. - Ty nie idziesz?

zapędzić się w kozi róg.
- Ulubiona melodia mojej rodziny.
- Dzielna dziewczynka - powiedziała Klara. - Niedługo będziesz świetnie pływać. Och, nie tak szybko! - Zawołała, chwytając mocniej Karolinę, gdy ta chciała zanurzyć główkę.
usuwałem rzeczy, które mogłyby pomóc w ucieczce.
Był chłodny poranek wczesnej wiosny, więc po śniadaniu usiedliśmy z obu stron wesołego ognia w naszym starym pokoju przy Baker Street. Gęsta mgła kłębiła się nisko pomiędzy rzędami ciemnobrunatnych domów, a znajdujące się naprzeciwko okna wyglądały z daleka jak ciemne, bezkształtne plamy wynurzające się z ciężkich, żółtych zawojów. Zapalona lampa gazowa jaśniała nad białym obrusem, a jej migotliwe światło odbijało się w porcelanie i metalu sztućca, albowiem nakrycia nie były jeszcze sprzątnięte. Sherlock Holmes był przez całe rano milczący, pochłonięty kolumnami ogłoszeń różnych dzienników, aż w końcu zrezygnował z poszukiwań i ulegając niezbyt miłemu nastrojowi, zaczął mi robić wykład na temat moich literackich niepowodzeń.
- Jak drobiazgowe było to śledztwo? - spytała drżącym głosem. - Jak wnikliwe? - krzyknęła, kiedy nie odpowiedział od razu.
Spojrzał na kamyk, który trzymał w dłoni, po czym odrzucił go daleko. Nie, nie może jej zaufać, tak naprawdę wcale jej nie lubi. Był zły na siebie, że przyjmował jej pomoc, gardził sobą, że tak długo mieszka w jej domu.
Po tych słowach pani Delacroix poprosiła o ciasto i gorącą czekoladę dla uspokojenia
ratowało przed gadulstwem pani Delacroix. Humor psuła jej jedynie świadomość, że wszyscy
Lucien zmierzył ją wzrokiem.
Bała się, to oczywiste. Zdawała sobie sprawę, że matka lada dzień dowie się o wszystkim. A wtedy koniec. Hope znajdzie sposób, żeby rozdzielić młodych.
Zerknąwszy na nią z ukosa, Balfour rozłożył kartkę.
Klara była myślami gdzie indziej. Bryce musnął palcami jej włosy i przesunął je ku szyi. Czując jego dotyk, zesztywniała i szczelniej otuliła się szlafroczkiem.
- W zeszłym tygodniu pewien tłusty babsztyl zemdlał, gdy skojarzył, kim jestem.

różnych galerii sztuki.
sobie, że obrazy, które przyniosła z pokoju lorda Eustace'a,
- Co mam przestać? - zapytał z miną niewiniątka.
zastawszy go w biurze, zostawił wiadomość. Po godzinie Jack
i olśniewający uśmiech białych zębów. Tuż za nim kroczyło
Przed chwilą odprowadzili Carę na lotnisko. Poleciała
— Myślę, że może to zrobić — powiedziała lady Rothley
Co do jego własnej sytuacji, to „nieprawdopodobne" było łagodnym
W końcu maja Sylwia zaprosiła Matthew do siebie na herbatę.
dniu naszego przyjazdu.
- Nie, raczej nie.
winy i panna Smith i Tempera domyśliły się, że celowo
nadejdą, będą prawdopodobnie niewielkie i stopniowe, ale nie mniej
powinnaś posłuchać mojej rady, panno Riley, i starać się
Oderwał wzrok od trotuaru i zobaczył Kat Dunn.